Onze ontmoeting!!!

Daar zijn we weer!!

Gelukkig hebben we weer internet, zodat we jullie weer even op de hoogte kunnen stellen van onze belevenissen! Er waren hier in ons hotel problemen met internet. Afgelopen dagen waren erg intensief, maar we genieten hier volop!

Maandag op dinsdagnacht zijn we gebracht naar Brussel airport, daar zijn we met een klein vliegtuigje naar Amsteram gevlogen. Van Amsterdam rechtstreeks naar Warschau.We hadden op beide vluchten wat vertraging i.v.m. de mist, maar gelukkig hadden we tussentijds genoeg tijd over om over te stappen. Ik -Anne- vond het erg spannend hoe het zou gaan met onze koffers, omdat deze automatisch overgezet zou worden naar de laatste vlucht. Als dit mis zou gaan (waar je best vaak van hoort) dan hadden we geen kleding voor onszelf en speelgoed voor Jakub gehad.
Uiteindelijk op Warschau geland, waren onze koffers er gelukkig, alleen die van Ar was kapot gegaan, maar gelukkig zat alles er nog in. Echt niet normaal hoe hard die mannen van de transport met de koffers gooien!
Grazyna onze contactpersoon in Polen had geregeld dat haar tante (van 84 jaar) die in Warschau woont, en aardig engels/duits praat, ons daar op zou wachten om ons vervolgens naar het station te loodsen in Warschau.
We gingen met een taxi (dat is supergoedkoop in Polen) en kregen een rondleiding door Warschau omdat onze trein pas later zou vertrekken.
Vervolgens nog met de trein naar Lublin 2,5 en vanaf daar weer met een taxi naar hotel Huzar in Lublin, wat waren we moe na deze reis!!!

Aangekomen: eerst bijgekomen, alles rustig uitgepakt, even wat eten en heerlijk geslapen!
De volgende dag hadden we lekker de tijd om de stad wat te verkennen.
We zitten in het goedkope gedeelte van Polen en dat betekent dat alles even duur is als hier of goedkoper.

De volgende dag (woensdagavond) hebben we onze contactpersoon Grazyna ontmoet, een leuke klik hadden we direct met haar. Zij was al eerder in het pleeggezin geweest waar Jakub op dit moment verblijft. Zij is ook degene geweest die de foto's van hem heeft gemaakt die wij bij het voorstel te zien hebben gekregen.
Ze verteld voor lof over Jakub: wat een mooi mannetje is het! Zo lief, en heel veel charme, dat belooft wat!

De volgende morgen verschijnen voor de adoptieorganisatie, wat waren we zenuwachtig! We hadden allerlei verhalen rondom ons gehoord, dat het heel gewichtig is, strak in pak allebei dus. Maar eenmaal daar aangekomen viel alles mee.
Wij hadden ons voorgesteld aan een tafel te moeten zitten met allemaal gewichtige mensen, maar dit bleek minder waar. We hadden het gesprek slechts met 1 persoon, later kwam hier nog een 2de bij omdat zij niet op tijd kon zijn voor het gesprek. Het verliep allemaal heel soepel, en wij kregen veel informatie over Jakub en zijn achtergrond. Ook kregen wij gelegenheid om vragen hierover te stellen.

En dan de ontmoeting!!
Erg spannend allemaal, Grazyna, de vrouw van de adoptieorganisatie en wij gingen in de taxi naar het pleeggezin waar Jakub verblijft.
Daar aangekomen, zat hij in de kinderstoel, hij kreeg net een boterhammetje. Hij keek erg nieuwschierig naar ons en wilde uit zijn stoel om te spelen. Pleegmoeder maakte een uitzondering, dus hij mocht eruit! Wij hielden eerst even afstand om hem al spelend te observeren, zodat hij tijd had om aan ons te wennen.
We hadden speelgoed meegenomen om kado te geven aan hem, maar hij koos in eerste instantie toch veilig voor zijn eigen speelgoed. Dus hebben we met hem gespeeld, en op schoot gehad.
Het is een vrolijk mannetje, dat eerst de kat uit de boom kijkt, en vervolgens voorzichtig contact zoekt.
Wij zijn helemaal verkocht!
Terug naar de adoptieorganisatie hebben met volle overtuiging de handtekening onder het adoptieacoord gezet!

En vandaag mochten we weer naar hem toe! Hij herkende ons meteen en
was lekker aan het spelen op de grond. Het was goed te merken dat hij goed aanvoelt dat er iets aan de hand is, dus hield een beetje afstand. Dat duurde niet lang, want hij kwam weer lekker bij ons zitten en weer lekker met hem gespeeld.Ik -Anne- mocht hem een banaan geven en arnold om half 12 zijn boterhammetjes. Ook leuke foto's weer kunnen maken met hem! En gefilmd. We hebben veel vragen kunnen stellen aan pleegmoeder over zijn verzorging, omgang enz.enz.

En vanmiddag gingen we weer! Het was echt weer genieten, je merkt dat hij ons lief vind en zoekt lichamelijk contact, ook speelde hij verstoppertje met arnold! Hij was ons echt aan het uitdagen op een positieve manier. We mochten hem weer zijn koekje en fruit geven en daarna hebben we afscheid moeten nemen. Dit was emotioneel en moeilijk. Jakub moest erg huilen toen we weggingen, en dit betekend dat hij al goed aan ons begint te hechten. Voor ons erg vervelend om hem zo achter te moeten laten. Hopelijk mogen we snel terug!
Dit weekend blijven we nog even samen in Lublin, en vliegen maandag weer terug naar Nederland!

We houden jullie weer op de hoogte!

Liefs, Arnold en Annemarie